Miłość Własna – najlepszy suplement szczęśliwego życia
- droga do szczęścia, miłość do samego siebie, rozwój osobisty Lublin, warsztaty rozwoju osobistego, warsztaty rozwoju osobistego Lublin
Warsztaty rozwoju osobistego
Warsztaty rozwoju osobistego Ewa Kowal Coaching prezentuje nowy artykuł poświęcony aspektom aksjologicznym na drodze do szczęśliwego życia.
„Uczenie się jak kochać siebie jest początkiem przygody, która trwa całe nasze życie.” Oskar Wilde
Sprawianie sobie przyjemności, zaspokajanie własnych potrzeb i dbanie o interes osobisty wydaje się być jedną z podstawowych tendencji kierujących życiem ludzi. Egzystencja każdego człowieka przebiega w obrębie dwu odmiennych choć wzajemnie powiązanych rodzajów relacji. Jedna z nich to relacje i kontakty ze światem zewnętrznym a druga to kontakty i relacje z samym sobą.
Jak nie kochasz siebie to…
W naszej kulturze, utarło się przekonanie, iż kochać siebie oznacza bycie samolubnym i egoistycznym. Trudno jednak przyznać rację tak postawionej tezie, zważywszy na to, iż nasza umiejętność kochania innych zaczyna się od miłości, którą dana osoba ma do samej siebie. Erich Fromm, filozof i psycholog, twierdził, że niezdolność kochania samego siebie uniemożliwia miłość do innych. Rodzi to uczucie braku akceptacji oraz miłości do drugiego człowieka.
Sposób, w jaki troszczymy się o samych siebie, ma w dużym stopniu związek z tym, jak postrzegają nas inni oraz ze stanem umysłu jaki w sobie wypielęgnowaliśmy. Gdy człowiek nie zdoła zatroszczyć się o samego siebie, może to zostać przez niego samego odebrane jako atak i brak zainteresowania własnymi podstawowymi potrzebami.
Lepsza samo-wiedza oznacza lepsze zrozumienie. Gdy jesteśmy dla siebie troskliwi i wyrozumiali, jesteśmy w stanie znieść niską samoocenę i poczucie winy wobec samego siebie, za pomyłki, które mogliśmy popełnić; w ten sposób możemy wydeptać ścieżkę do akceptacji tego, kim naprawdę jesteśmy. Poprzez akceptację, jako akt współczucia i zrozumienia dla tego, kim jesteśmy, możemy zbliżyć się do bezwarunkowej miłości wobec samych siebie, co z kolei pozwala nam na pokochanie innych.
Inwestycja w siebie to najlepsza droga
Nie jest łatwo dać coś sobie i nie czuć się z tego powodu winnym. A może się to opłacić i to nie tylko nam samym, ale wszystkim wokół nas. Inwestycja w siebie jest jedną z lepszych inwestycji jakich możemy dokonać w swoim życiu. Każdy z nas zasługuje na to, by czuć się kochanym i wyjątkowym. Ale żeby to się ziściło w naszym życiu, najpierw sami musimy zatroszczyć się o nasze potrzeby. Nikt nie zna nas lepiej niż my sami. Nie oczekujmy, że świat domyśli się o co nam chodzi. Świat co najwyżej wyśle nas do lekarza, a ten przepisze lekarstwo. Jednak czy będzie to lekarstwo na to, co nas naprawdę boli? Jeśli chcemy wieść spełnione, satysfakcjonujące życie, czas pokochać siebie tak jak potrafimy kochać innych.
Nie jest jednak łatwo kochać siebie. Łatwo jest nam siebie: krytykować, obwiniać, zmuszać do nadmiernego wysiłku dla dobra innych. To są nasze nawykowe działania. Czas to zmienić. Bo nawyki są naszą drugą naturą. Czas odnaleźć swoją pierwotną naturę – piękną i czystą. Czas podarować sobie czas a może nawet coś więcej.
Miłość do samego siebie jest jedną z najtrudniejszych a zarazem najważniejszych umiejętności w życiu, jest jednym z najpiękniejszych prezentów jaki możemy sobie podarować.
Ewaluacja działa jak lustro
Trudną sztuką jest spojrzenie w siebie, w głąb swojej duszy, przyjrzenie się swemu ciału i stwierdzenie: „Jest super! O to mi zawsze chodziło, właśnie tak chciałem wyglądać, czuć się i myśleć”. Brzmi jak fragment powieści science fiction? Dla wielu z nas niestety tak…Niektórzy pewnie pomyślą, no tak, ale jak mam pokochać siebie, skoro jestem gruby, nie mam zainteresowań, jestem leniwy? A czyż nie są to swoiste objawy braku miłości? Jak można mówić o miłości, kiedy nie ma w nas poczucia, żeby o siebie zadbać? Jeżeli siebie kochamy, to dbamy o siebie, szanujemy siebie, troszczymy się o siebie- to jest właśnie miłość! Warsztaty rozwoju osobistego to praca nad zrozumieniem własnego ja.
Miłość do siebie przekłada się na wszystkie bardzo kluczowe sfery naszego życia. Dobrze się odżywiamy, rozwijamy, znamy siebie i swoje granice, znamy swoje słabe strony – akceptujemy je, mocne strony zaś wykorzystujemy, nie narażamy siebie na niebezpieczeństwo np. przez zaniedbanie, które może doprowadzić do poważnych schorzeń i chorób. Dbamy o swoje otoczenie, troszczymy się o porządek, o czystość, o to, aby czuć się dobrze. Dbamy świadomie nie tylko o siebie, ale również o swoją rodzinę, przyjaciół, bo chcemy czuć się dobrze, kochać i być kochanymi. To jest właśnie miłość.
Nie bądź obojętny wobec siebie
Dlatego wobec siebie nie można być obojętnym, nie można nie zauważać swoich potrzeb, nie można odbierać sobie miłości. Nie otworzymy się na innych ludzi, jeżeli będziemy zamknięci na swoje potrzeby, nie pokochamy drugiego człowieka, jeżeli nie pokochamy siebie. Wiele osób szczerze nie potrafi zdefiniować uczuć wobec siebie, łatwiej przychodzą odpowiedzi na pytania o uczucia wobec innych.
Trudność w przyjęciu samego siebie z dojrzałą miłością wynika też z niedoskonałości, której w jakimś stopniu doświadcza każdy z nas. Stosunkowo łatwo byłoby pokochać kogoś idealnego, doskonałego, nie dotkniętego żadną słabością, żadnymi konfliktami. W miarę łatwo byłoby pokochać nawet kogoś niedoskonałego, pod warunkiem, że mamy z nim jedynie niewielki kontakt, że spotykamy się tylko od święta, że nie musimy razem pokonywać trudności czy niepokojących problemów. Warsztaty rozwoju osobistego ukazują, że kontakcie z samym sobą sytuacja jest inna. Każdy człowiek niemal nieustannie doświadcza własnych słabości. Nieraz w bardzo bolesny sposób. Każdy w jakimś stopniu krzywdzi samego siebie i ciągle na nowo rozczarowuje się samym sobą. Często ma do siebie żal o zło, które sam sobie wyrządził, a także o to, że pozwolił, by inni go skrzywdzili. A ponadto przebywa ze sobą – z kimś tak niedoskonałym – dzień i noc. Zawsze.
Aby pokochać siebie, należy zaakceptować swoje ograniczenia i poznać własne potrzeby, aspiracje, marzenia. Dać sobie prawo do pomyłek, błędów, odpoczynku. Starać się docenić za własną niepowtarzalność. Umieć zaakceptować odmienność innych oraz być otwartym na zmiany. Potrafić uśmiechać się do siebie i zdystansować do własnych niepowodzeń.
Rozwijanie przyjaznego stosunku do siebie
Wspieranie i rozwijanie przyjaznego stosunku do siebie często więc oznacza przede wszystkim przezwyciężanie i zmianę nastawienia negatywnego. Warsztaty rozwoju osobistego ukazują cztery podstawowe aspekty tego nastawienia wskazują obszary, w których te zmiany są pożądane. Należą do nich – wrogość wobec siebie, deprecjonowanie siebie, odrzucanie lub odsuwanie się od siebie, przeszkadzanie sobie. Kierunki pozytywnych przemian można by więc na przykład określić jako:
a. lubienie siebie– np. znajdowanie przyjemności w byciu z samym sobą i życzliwe traktowanie siebie
b. cenienie siebie i docenianie swej ważności – uznawanie siebie jako kogoś wartościowego i ważnego dla siebie, szanowanego przez siebie
c. akceptację i świadomość siebie – rozpoznawanie swoich potrzeb, uczuć, myśli i doświadczeń oraz kontaktowanie się z nimi bez obronnych zniekształceń i negatywnego odrzucania
d. pomaganie sobie i wspieranie siebie– dodawanie sobie otuchy i nadziei w trudnych okolicznościach, nagradzanie siebie za osiągnięcia i pocieszanie przy potknięciach
Kochać siebie…
Kochać siebie to coś znacznie trudniejszego niż bycie egoistą albo wrogiem wobec samego siebie. To właśnie bycie egoistą albo nieprzyjacielem dla samego siebie okazuje się postawą, która nie wymaga wysiłku ani dyscypliny. Egoista nie stawia sobie wymagań, gdyż łudzi się, że już jest doskonały; on wymaga jedynie od innych. Natomiast ktoś, kto odnosi się do siebie z wrogością czy pogardą, też nie stawia sobie wymagań, gdyż sądzi, że jest zbyt słaby, aby mógł cokolwiek dobrego osiągnąć. Takie błędne postawy są łatwe i spontaniczne, ale też nie przynoszą szczęścia. Ten, kto dojrzale kocha siebie, potrafi uznać, że powinien jeszcze wiele zmienić w sobie i we własnym życiu, a jednocześnie wierzy, że podoła wymaganiom, które sobie stawia.
Pokochać siebie to w dojrzały sposób zatroszczyć się rozwój osobisty, o realizację własnych możliwości. Pokochać siebie to podjąć wysiłek, by stać się najpiękniejszą wersją samego siebie, to wydobyć z siebie całe bogactwo piękna, prawdy, dobra, wrażliwości, wytrwałości i nadziei. Pokochać siebie to, w odniesieniu do samego siebie, podjąć wysiłek rzeźbiarza, który z cierpliwością próbuje usunąć z drewna to, co przeszkadza w odkryciu piękna postaci, która może się z tego kawałka wyłonić. Warsztaty rozwoju osobistego pomogą Ci zrozumieć siebie.
Miłość do siebie to pokochanie siebie w całości takiego jakim się jest, ze swoimi wadami, niedoskonałościami, ograniczeniami, niezależenie od opinii innych ludzi. To pierwotny element naszej wewnętrznej przestrzeni. Dzięki miłości własnej z czasem zaczynamy dostrzegać doskonałość w tym co wydawało się niedoskonałe i żyć szczęśliwie.